ΔηΜιΟυΡγιΚές ΕρΓαΣίΕς με τη β' λυκείου

                    Φωτογραφίζοντας τη λίμνη και τους αμμόλοφους  της γειτονιάς μας...

. 

Λιγότερο πλαστικό στη ζωή μας!

Το β1 γυμνασίου ολοκλήρωσε το περιβαλλοντικό  πρόγραμμα για τη μείωση του πλαστικού στην καθημερινότητά μας. 

Τα παιδιά 
*  έψαξαν πληροφορίες στο διαδίκτυο για τους κινδύνους από την υπέρμετρη χρήση πλαστικών
* καθάρισαν την αίθουσά τους και το σχολείο από σκουπίδια














*  σχεδίασαν αφίσες

* φωτογράφισαν, αλλά αναζήτησαν και        εικόνες μέσω διαδικτύου

* μοίρασαν ερωτηματολόγιο για την ανακύκλωση και έβγαλαν στατιστικά.

Το ζητούμενο η μείωση της χρήσης πλαστικών μπουκαλιών νερού  στη ζωή τους αλλά και η ευαισθητοποίηση σε θέματα ανακύκλωσης. 

Άραγε επιτεύχθηκε αυτός ο στόχος;

Μένει να φανεί - ή όχι- στην πράξη...

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

Β1   Γυμνασίου Αργυράδων

Πρόγραμμα:   Μειώνουμε το πλαστικό στη ζωή μας!

Φύλο:  Άνδρες : 45%,  Γυναίκες: 55%

Ηλικία:   18+ : 68%,   18- : 32%

Εκπαίδευση:  Πρωτοβάθμια: 21%,  Δευτεροβάθμια: 59%,  Τριτοβάθμια: 20% 

  Γνωρίζετε τι είναι η ανακύκλωση;

  Ναι   (95%)                                   Όχι (5%)

           Κάνετε διαχωρισμό των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων και μη;

  Πάντα (16%)            Συχνά (28%)             Σπάνια (38%)               Ποτέ (18%)

   Πόσα πλαστικά μπουκαλάκια νερού/ πλαστικά ποτηράκια καφέ υπολογίζετε ότι  χρησιμοποιείτε το μήνα - αθροιστικά;

  Κανένα  (2%)      5-15 (27%)            15-25 (17%)            25-35 (16%)            

  Πάνω από 35 (38%)

      Συνεχίζετε να χρησιμοποιείτε  πλαστικές σακούλες όταν πάτε στο σούπερ μάρκετ;

  Όχι (21%)               Μερικές φορές (45%)         Ναι , παρά τη χρέωση (34%)

 Βλέπετε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στο δρόμο. Τι κάνετε;

  Το προσπερνώ (34%)                                   Το κλωτσώ στην άκρη (20%)

  Το πετώ σε συμβατικό κάδο (23%)    Το αφήνω σε κάδο ανακύκλωσης(23%)

       Βλέπετε κάποιον να πετά ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στο δρόμο. Πώς αντιδράτε;

  Του προτείνω να το μαζέψει  (34%)             Αδιαφορώ (33%) 

 Του βάζω τις φωνές (12%)                             Το μαζεύω εγώ (21%)

      Τι κάνετε τις μπαταρίες που λήγουν;

  Τις πετώ μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια  (40%)   

  Τις ανακυκλώνω στους ειδικούς κάδους  (60%)

     Έχετε σκεφτεί τρόπους να μειώσετε τα πλαστικά που χρησιμοποιείτε, όπως                απορρυπαντικά, σαμπουάν, πλαστικές συσκευασίες τροφίμων;

   Ναι και το έχω κάνει (15%)             Ναι αλλά δεν το έχω εφαρμόσει (44%)          Όχι (41%)

     Ξέρετε ότι στο διαδίκτυο προτείνονται τρόποι για τη μείωση του πλαστικού στην        καθημερινότητά μας;

   Ναι  (45%)              Υποθέτω πως ναι (35%)        Όχι (20%)

      

                                                                                    Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή

Γιατί είναι κακό το πλαστικό

1.Το πλαστικό δεν φεύγει ποτέ. Το πλαστικό είναι ένα υλικό που είναι φτιαγμένο για να αντέχει τα πάντα. Παρόλα αυτά, το 33% όλων των πλαστικών (μπουκάλια,σακούλες,καλαμάκια) χρησιμοποιούνται για μία μόνο φορά και ύστερα πετιούνται στα σκουπίδια."Το πλαστικό δεν είναι βιοδιασπωμένο. Απλώς διασπάται σε μικρότερα κομματάκια."

 2.Το πλαστικό επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία. Τοξικά χημικά φεύγουν από τα πλαστικά και ανιχνεύονται στο αίμα και τους ιστούς μας. Η έκθεση σε αυτά συνδέεται με καρκίνους, γενετικά προβλήματα, εξασθενημένο αμυντικό σύστημα, ενδοκρινικές διαταραχές και άλλες ασθένειες.

 3.Το πλαστικό καταστρέφει τα εδάφη. Κάτω από χιλιάδες εκτάσεις τοξικά χημικά εξέρχονται από τα πλαστικά και περνούν στα υπόγεια ύδατα, ενώ στη συνέχεια καταλήγουν σε λίμνες και ποτάμια.

 4.Το πλαστικό προσελκύει άλλους ρύπους. Τα χημικά που βρίσκονται στο πλαστικό και του δίνουν την ευκαμψία ή ακαμψία του είναι λιπαρά δηλητήρια που απωθούν το νερό και κολλούν πάνω σε αντικείμενα που έχουν ως βάση τους το πετρέλαιο, όπως υπολείμματα πλαστικού. Έτσι, όλο και περισσότερα τοξικά πλαστικά συσσωρεύονται και γεμίζουν τους ωκεανούς.

5.Το πλαστικό απειλεί τα άγρια ζώα. Πολλά ζώα περνούν τα κομμάτια του πλαστικού για τροφή και τα τρώνε ή τα ταΐζουν στα μωρά τους. Τα πλαστικά σκουπίδια φτάνουν να υπερτερούν του ζωοπλαγκτόν στους ωκεανούς σε αναλογία "36-1."

 6.Το πλαστικό συσσωρεύεται στο περιβάλλον. Μόνο ο πληθυσμός των Η.Π.Α. πετά στα σκουπίδια περισσότερο από 30 εκατομμύρια τόνους πλαστικού. Από αυτά μόνο το 8% ανακυκλώνεται.

7.Το πλαστικό δηλητηριάζει την τροφική αλυσίδα. Ακόμα και τα μικροσκοπικά πλαγκτόν φαίνεται να καταναλώνουν μικροπλαστικό , με αποτέλεσμα τα πλαστικά να συσσωρεύονται στα στομάχια των ζώων που βρίσκονται ψηλά στην τροφική αλυσίδα. Τα μικροσκοπικά πλαστικά γεμίζουν τα ύδατα και εκτοπίζουν τα φυτά που είναι απαραίτητα για να τραφούν πολλοί από τους οργανισμούς που ζουν σε αυτά.

 8.Το πραγματικό κόστος του πλαστικού είναι ανυπολόγιστο. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ρύπανση υδάτων της γης και οι άσχημες συνέπειες στη ζωή και την υγεία ανθρώπων και άλλων ζώων δεν μπορούν καν να υπολογιστούν με οικονομικούς όρους.

Όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι!

Ο Οδυσσέας βουτά στον βυθό της θάλασσας για σκουπίδια από τα 14 του Ο 17χρονος ιδρυτής της ομάδας «Beach Cleaning» εξηγεί γιατί η περιβαλλοντική συνείδηση είναι πλέον μια επιτακτική ανάγκη για την επιβίωσή μας «Εδώ έχει πάρα πολλές χελώνες. Τις βλέπουμε αρκετές φορές νεκρές να ξεβράζονται στην ακτή επειδή έχουν μέσα τους πλαστικό. Σακούλες κυρίως». Δέκα εκατομμύρια περίπου τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς, ενώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Greenpeace, στη Μεσόγειο μόνο επιπλέουν 1.455 από αυτούς.   Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι καλύτερα. Καθημερινά στη χώρα μας χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο ένα εκατομμύριο πλαστικά ποτήρια μόνο για καφέ. Με τα ποσοστά ανακύκλωσης να είναι πολύ χαμηλά ακόμη, αρκετά από αυτά καταλήγουν στις θάλασσες, σκοτώνοντας κάθε χρόνο χιλιάδες θαλάσσια ζώα που τα καταναλώνουν.   Εξαιτίας της μη συμμόρφωσης της χώρας στις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο αποφάνθηκε πως η Ελλάδα δεν προστατεύει τα ύδατά της από τη μόλυνση, κινδυνεύει σήμερα να τις επιβληθούν νέα πρόστιμα και χρηματικές ποινές χιλιάδων ευρώ καθημερινά.  

Ο Οδυσσέας Λάμπρου είναι 17 ετών και ζει στο Κορωπί. Έχοντας περάσει όλη του ζωή κοντά στη θάλασσα, γνωρίζει την κατάσταση που επικρατεί. Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά θανάτου φαλαινών, στα στομάχια των οποίων βρήκαν κιλά πλαστικού, ο ίδιος θυμάται τις εικόνες που βλέπει σχεδόν κάθε χρόνο πολύ κοντά στο σπίτι του, στο Πόρτο Ράφτη.   «Εδώ έχει πάρα πολλές χελώνες. Τις βλέπουμε αρκετές φορές νεκρές να ξεβράζονται στην ακτή επειδή έχουν μέσα τους πλαστικό. Σακούλες κυρίως».   Οι εικόνες αυτές τον έχουν συνταράξει και τον έκαναν να ασχοληθεί περισσότερο με το ζήτημα της μόλυνσης των ελληνικών υδάτων από τα σκουπίδια.   Σε ηλικία 14 ετών μόλις, συνάντησε μερικούς δύτες στο Λουτράκι, οι οποίοι μάζευαν σκουπίδια από τον βυθό. Ενθουσιάστηκε, μέσα σε δυο μήνες απέκτησε δίπλωμα δύτη και ξεκίνησε κι αυτός.   «Πολλοί με ρωτάνε γιατί σπαταλώ τόσο χρόνο σ' αυτό. Δεν σπαταλώ ελεύθερο χρόνο, κερδίζω κάτι από τα επόμενα».   Περίπου 4 χρόνια μετά, έχει φτιάξει τη δική του ομάδα, την Beach Cleaning, και σχεδόν κάθε μήνα βουτάνε στη θάλασσα για να μαζέψουν ό,τι έχουν πετάξει όλοι οι υπόλοιποι.   Όταν ξεκινούσε, δεν περίμενε ποτέ τι θα έβλεπε στον βυθό. «Ακόμα και με τη μάσκα που βουτάμε, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να δούμε τι υπάρχει δέκα μέτρα πιο κάτω και ούτε μπορούμε να το φανταστούμε. Έπρεπε να περάσουν πολλές δράσεις για να καταλάβω πραγματικά τι βρίσκεται εκεί κάτω» εξηγεί.   Αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών –μερικά, μάλιστα, που σταμάτησαν να κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις αρχές του 2000– αλλοιωμένες σακούλες, λάστιχα, ανεμιστήρες, μηχανές του γκαζόν ακόμη και ολόκληρα μηχανάκια, είναι μόνο μερικά από αυτά.   Τα λάστιχα είναι εκείνα που ίσως προκαλούν το μεγαλύτερο κακό. «Εξαιτίας του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένα, διασπώνται, πάνε παντού στη θάλασσα, με αποτέλεσμα τα ψάρια να τα βλέπουν, να τα περνούν για κάποιο είδος πλαγκτόν και να τα τρώνε. Επιστήμονες έχουν παραδεχτεί πως δεν πρέπει να υπάρχει ψάρι στον κόσμο που να μην έχει ένα κομμάτι πλαστικού μέσα του».   Τα λάστιχα είναι εκείνα που ίσως προκαλούν το μεγαλύτερο κακό. «Εξαιτίας του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένα, διασπώνται, πάνε παντού στη θάλασσα».   Πολλές φορές τα αντικείμενα τα οποία έχουν κατακαθίσει στον βυθό της θάλασσας είναι τόσο βαριά που δεν μπορούν να τα κουβαλήσουν οι ίδιοι μέχρι τις ακτές. Τη δουλειά σ' αυτή την περίπτωση την κάνουν μερικά ειδικά μπαλόνια στα οποία δένουν πάνω τα υλικά και εκείνα τα ανεβάζουν στην επιφάνεια.   Τα μπαλόνια γεμίζουν με αέρα από τις φιάλες οξυγόνου των δυτών. Απαράβατος όρος όλων των δυτών είναι να μην βυθίζονται ποτέ χωρίς μπουκάλες και να παραμένουν πάντοτε σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλον, σε περίπτωση που κάποιος ζαλιστεί μέσα στο νερό και χάσει τις αισθήσεις του.   Όσοι δεν βουτούν, συνήθως, βοηθούν καθαρίζοντας τις παραλίες, οι οποίες τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη ειδικά μετά το τέλος της καλοκαιρινής σεζόν, είναι γεμάτες με σκουπίδια λουόμενων.   Τα απορρίμματα στις ακτές εξοργίζουν τον Οδυσσέα. «Βλέπω κόσμο που κάθεται στον ήλιο, βλέπει τα σκουπίδια γύρω του και δεν τα μαζεύει. Απλά δεν τον νοιάζει. Πρέπει, όμως, να το κάνει γιατί στο τέλος αυτά τα καταλήξουν στη θάλασσα με τα κύματα και τον αέρα.   »Υπάρχει άγνοια. Δεν υπάρχει σωστή παιδεία ούτε στα σχολεία ούτε στην κοινωνία. Έχουν βγει μελέτες που λένε πως αν συνεχίσουμε έτσι, στα επόμενα 12 χρόνια πιθανόν να μην μπορούμε να κολυμπήσουμε ούτε στη Μεσόγειο» εξηγεί.   Όσοι δεν βουτούν, συνήθως, βοηθούν καθαρίζοντας τις παραλίες, οι οποίες τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη ειδικά μετά το τέλος της καλοκαιρινής σεζόν, είναι γεμάτες με σκουπίδια λουόμενων.   Πρώτη και κύρια τομή, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η απαγόρευση των πλαστικών αντικειμένων στην Ευρώπη. «Δεν γίνεται να βρισκόμαστε στο 2019 και να υπάρχουν ακόμα πλαστικά ποτήρια, μπουκάλια, καλαμάκια και πιάτα. Το θεωρώ αδιανόητο».   Όποια απόφαση κι αν προκύψει, ωστόσο, ο ίδιος πιστεύει πως τελικά είναι και θέμα παιδείας. Ακόμη θυμάται τους γονείς του να τον προτρέπουν να μαζεύει σκουπίδια στις ακτές, με πρωτεργάτη τη μητέρα του που κατάγεται από τη Σουηδία, εκεί που η περιβαλλοντική συνείδηση, όπως έχει δει και με τα μάτια του, δεν συγκρίνεται με τη δική μας.   «Αν ένας γονιός πηγαίνει με τα παιδιά του στην παραλία και εκείνα τον βλέπουν να πετά κάτω τα σκουπίδια ή τον καφέ του, προφανώς θα καταλάβουν πως κάτι κακό δεν είναι κακό και άρα δεν θα υπάρξει πρόβλημα αν το κάνουν κι αυτά αργότερα».   Μπορεί τα πράγματα να είναι όντως πολύ δύσκολα, πιστεύει όμως πως υπάρχουν ακόμη δείγματα ενθαρρυντικά. Την Κυριακή 7 Απρίλιου, την ίδια ώρα που εκείνοι θα ψάχνουν για σκουπίδια στον ιστιοπλοϊκό όμιλο στο Πόρτο Ράφτη, χιλιάδες ακόμη συμπολίτες του σ' όλη την Ελλάδα, μέσω του «Let's Do It Greece», θα καθαρίζουν θάλασσες σ' όλη τη χώρα.   Ο ίδιος τελειώνει φέτος το λύκειο και απ' τον Σεπτέμβρη πρόκειται να μεταναστεύσει στην Κύπρο για να συνεχίσει τις σπουδές του στον Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας στον κλάδο της ειδικής παιδαγωγικής, ενώ έχει προλάβει κιόλας να μιλήσει με ομάδες εκεί, ώστε να συνεχίσει το έργο του.   «Πολλοί με ρωτάνε γιατί σπαταλώ τόσο χρόνο σ' αυτό. Δεν σπαταλώ ελεύθερο χρόνο, κερδίζω κάτι από τα επόμενα. Πιστεύω πως θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα εάν δεν αλλάξουμε. Γιατί μπορεί τα παιδιά σήμερα να είμαστε το 20% του πληθυσμού, αλλά την ίδια στιγμή αποτελούμε και το 100% του μέλλοντος». Πηγή: www.lifo.gr

10 τρόποι για να μειώσεις το πλαστικό στην καθημερινότητά σου!

1. Όχι στα καλαμάκια (Τα πλαστικά καλαμάκια δεν ανακυκλώνονται! Αγοράστε μεταλλικά ειλικρινά είναι τέλεια)

2. Χρησιμοποιείτε πάνινες σακούλες για τα ψώνια σας!

3. Μην αγοράζετε τσίχλες ( δεν ανακυκλώνονται και εκατομμύρια ζώα , κατά βάση πουλιά πνίγονται κάθε χρόνο από την κατάπωσή τους)

4. Αγοράζετε προϊόντα σε χάρτινη συσκευασία, αντί για πλαστική

5. Αγοράζετε προϊόντα χύμα

6. Επαναχρησιμοποιείτε τα γυάλινα δοχεία και μπουκάλια

7. Καλύτερα να επιλέγετε τις πάνινες πάνες, οι σύγχρονες περιέχουν πλαστικό (το οποίο είναι ανθυγιεινό και για το μωρό).

8. Άλλαξε το σφουγγαράκι που έχεις για τα πιάτα με βουρτσάκι. (τα καθαρίζει καλύτερα και δεν χρειάζεται να αγοράζει συνέχεια καινούργιο)

9. Άλλαξε την πλαστική οδοντόβουρτσά σου, με ξύλινες βιοδιασπόμενες οδοντόβουρτσες!

10. Μην χρησιμοποιείς όσο μπορείς πλαστικά μπουκαλάκια με νερό! Αγόρασε ένα καλό παγούρι (όχι πλαστικό γιατί είναι ανθυγιεινό) και βάζε εκεί το νερό, τον καφέ σου κ.τ.λ.

  Δράσεις στην Κέρκυρα

 Στο πλαίσιο του προγράμματός μας #zeroplastic και σε συνεργασία με το Let's do it Greece, το Let's do this Corfu! ας δράσουμε Κερκυρα! Tο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κέρκυρας και το SAVE ERIMITIS - CORFU (Ερημίτης-Κέρκυρα) διοργάνωσαν  τις παρακάτω δράσεις.   5/4: 18.30 Ενημερωτική εκδήλωση για την ρύπανση από τα πλαστικά στο ΠΛΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΚΑΦΕ της Κέρκυρας   6/4:11:00 Ενημερωτική εκδήλωση για την ρύπανση από τα πλαστικά στο Κ.Π.Ε. Λευκίμμης και στις 12:00 παράκτιος καθαρισμός ακτής   7/4: 11:00 Παράκτιος καθαρισμός στον Ερημίτη   Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται με την υποστήριξη της OceanCare   Μάθε περισσότερα για τις συνέπειες των πλαστικών απορριμμάτων και την εκστρατεία #zeroplastic εδώ: https://wp.me/P94Vaj-19o

https://isea.com.gr

΄Ενα υπέροχο αρχοντικό κοντά στο σχολείο!

Συνέντευξη: Στο Σουηδικό Σχολείο...

 Ο Μιχάλης Καββαδίας  , μαθητής της β γυμνασίου,  μας ταξιδεύει, μέσα από την εμπειρία του στο σουηδικό σχολείο. Ωραίο ταξίδι... 

  Μιχάλη, σ ευχαριστούμε που δέχτηκες να μας πεις κάποια πράγματα από την εμπειρία σου στη Σουηδία. Που γεννήθηκες; Πόσα χρόνια έζησες εκεί;

 Και εγώ χαίρομαι πού θα σας πω τις εμπειρίες μου από την Σουηδία.  Η μητέρα μου είναι Σουηδέζα και μισή Τσέχα.  Ο πατέρας μου Έλληνας, Κερκυραίος. Γεννήθηκα στην Σουηδία, στο Μάλμε. Πήγα σε σουηδικό σχολείο ως τα έντεκά μου χρόνια. Μετά επιστρέψαμε μόνιμα στην Ελλάδα.

 Τι θυμάσαι από το σουηδικό σχολείο; Μπορείς να μας περιγράψεις κάποια πράγματα από την καθημερινότητα σου σ αυτό; 

Από το Σουηδικό σχολείο θυμάμαι αρκετά πράγματα. Έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από το σχολείο , από τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου. Με μερικούς διατηρούμε ακόμη επικοινωνία. Το σχολείο είναι ένα τριώροφο  κτίριο με υπόγειους βοηθητικούς χώρους. Το προαύλιο είναι τεράστιο, με γήπεδο ποδοσφαίρου, μπασκέτες, παιδική χαρά, ποδήλατα τρίκυκλα και πολλά άλλα. Στο προαύλιο είχαμε τσιμέντο αλλά και γρασίδι. Το σχολείο έχει μία μεγάλη βιβλιοθήκη με όλα τα βιβλία που θα θελήσεις να διαβάσεις, και αν δεν υπήρχε κάποιο,  οι καθηγητές μπορούσαν να το παραγγείλουν Υπήρχε αίθουσα με μουσικά όργανα, πιάνο, αρμόνια, ντραμς, κιθάρες… Τόσα που να αρκούν για όλους. Είχαμε χωριστή αίθουσα για ζωγραφική. Στους διαδρόμους του σχολείου υπήρχαν χαλιά- μπορούσες μάλιστα , αν ήθελες,  να έχεις ειδικά παπούτσια που τα φορούσες μόνο στους εσωτερικούς χώρους. Στους διαδρόμους είχαμε ντουλάπες και για ρούχα και παπούτσια.

.Οι αίθουσες διδασκαλίας είχαν επίσης χαλιά - και μπορούσαμε εκεί , τόσο εμείς όσο και οι δάσκαλοι, να κυκλοφορούμε με τις κάλτσες μας. Οι αίθουσες ήταν τεράστιες για 24 παιδιά, σχεδόν όσο τρεις φορές το γραφείο των καθηγητών στο Γυμνάσιο Αργυράδων.  Μέσα είχαμε καναπέ, βιβλιοθήκες, υπολογιστές, ντουλάπια για τα πράγματά μας, πίνακες (χωρίς κιμωλίες), προτζέκτορες, χάρτες που τους τραβούσαμε για να κατέβουν για το μάθημα. Τα θρανία ήταν στη μέση και καθόμασταν ανά ομάδες. Είχαμε κι ένα πιάνο! Στον τοίχο υπήρχε κι ένα τηλέφωνο για ενδοεπικοινωνία του διευθυντή με τον δάσκαλο. Μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε κι εμείς αν υπήρχε σοβαρός λόγος. Οι κλήσεις ήταν μόνο για τους χώρους του σχολείου. 

     Το σχολείο ξεκινούσε στις οκτώ και τελείωνε στις δύο. Αν οι γονείς κάποιων δούλευαν, μπορούσαν οι γονείς τους να τους πάρουν στις έξι. Είχαμε ασκήσεις και για το σπίτι, αλλά γενικά τα πιο πολλά τα κάναμε στο σχολείο. Δε γράφαμε διαγωνίσματα, αλλά στο τέλος δίναμε κάτι σαν test, τα στέλναμε αλλού, δεν τα διόρθωναν οι δάσκαλοί μας και το υπουργείο έβγαζε ένα μέσο όρο του σχολείου. 

 Τα μαθήματα διαφέρουν αρκετά, η διδασκαλία γινόταν με βιωματικό τρόπο. Από την τρίτη δημοτικού και μετά μπορείς να κάνεις και χορό. Είχες τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα από πολλές ξένες γλώσσες, θυμάμαι σίγουρα τα ισπανικά και τα γερμανικά. Αν ήσουν παιδί μεταναστών, μπορούσες να κάνεις τη μητρική σου γλώσσα στο σχολείο, αρκεί το τμήμα να είχε τουλάχιστον τρεις μαθητές. Κάθε Τρίτη και Πέμπτη πηγαίναμε με το λεωφορείο στο κολυμβητήριο. Πηγαίναμε και σε μουσεία, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις κάποιες φορές, σινεμά ή για πατινάζ. Είχαμε πάει και με τραίνο εκδρομή σε ένα μεγάλο πάρκο, με πολλά ζώα, καρχαρίες κλπ. Το σχολείο είχε ψυχολόγο καθημερινά και γιατρό δύο φορές την εβδομάδα.

  Μέσα στην τάξη υπήρχε ησυχία και τα παιδιά σπάνια έκαναν φασαρία σε σχέση  με εδώ. Δεν εννοώ ότι ήταν πάντα ήσυχα, αλλά όταν  οι καθηγητές τους έλεγαν να σταματήσουν, σταματούσαν. Υπήρχε σεβασμός  απέναντι στους καθηγητές, ακόμη κι αν ήταν φυσικό να τους μιλούνε στον ενικό. Οι μαθητές στην Ελλάδα δεν σέβονται και τόσο τον καθηγητή, αλλά μόλις δουν την διευθύντρια, φοβούνται μήπως πάρουν αποβολή. Φυσικά δε σκέφτονται  πως αυτό εξαρτάται από τον μαθητή.  Στη  Σουηδία οι σχέσεις με τους καθηγητές ήταν φιλικές, αλλά στο μάθημα υπήρχε σοβαρότητα, δεν κάναμε χαβαλέ. Δυο φορές είχαμε πάει και στο σπίτι κάποιων καθηγητών για να κάνουμε pic nic.

     Oι γονείς  ενημερώνονται τηλεφωνικά για τις απουσίες και τη μέρα που παίρναμε βαθμούς, δεν είχαμε μάθημα, το σχολείο ήταν ανοιχτό όλη μέρα για τους γονείς.

     Αν κάποιος ερχόταν το πρωί στο σχολείο και δεν είχε φάει φαγητό από το σπίτι του, μπορούσε να φάει πρωινό στο σχολείο πληρώνοντας ένα μικρό ποσό το μήνα. Στις δώδεκα το μεσημέρι είχαμε ένα μισάωρο διάλειμμα για φαγητό (Στην ιστοσελίδα του σχολείου υπάρχει και το μενού!) . To φαγητό ήταν self service,  μπορούσαμε να τρώμε με την παρέα μας ή και με τους καθηγητές.   Το φαγητό ήταν καθορισμένο και υπήρχαν και κάποιοι περιορισμοί. Ας πούμε, έπρεπε οπωσδήποτε να πάρεις και σαλάτα και, αν δεν ήθελες , έπρεπε να την αντικαταστήσεις με κάποια άλλα λαχανικά. Το σημαντικό είναι να έχεις στο γεύμα σου διαφορετικές ομάδες τροφίμων, π.χ πρωτεΐνες, υδατάνθρακες κλπ. Από ροφήματα μπορούσες να πιεις μόνο νερό ή γάλα. Αν κάποιος είχε αλλεργίες , υπήρχε υπεύθυνη γι αυτό, που σου πρότεινε εναλλακτικά τι να φας. Μια φορά την εβδομάδα επιτρεπόταν να φάμε γλυκό. Κι όταν κάποιος είχε γενέθλια, τρώγαμε παγωτό γρανίτα. Μετά όμως άλλαξε ο νόμος κι απαγορεύτηκε η ζάχαρη στο σχολείο. Ούτε εσύ μπορούσες να φέρεις κάτι γλυκό από το σπίτι , ας πούμε κρουασάν. Τουλάχιστον όχι συχνά.

 Μίλησε μας λίγο για τα βιβλία. Εδώ συνηθίζουμε να βλέπουμε  πεταμένα βιβλία στο τέλος της χρονιάς. Εκεί ποια είναι η σχέση   του   μαθητή με τα βιβλία όταν λήγει το σχολικό έτος; 

Εδώ συνηθίζουμε να βλέπουμε πεταμένα βιβλία στο τέλος της χρονιάς. Στην Σουηδία βιβλίο πεταμένο δεν υπάρχει, εκτός και αν πέσει… από κάποιον μαθητή. Αυτό που παρατηρώ εδώ, να σκίζουν βιβλία και να τα πετάνε, στην Σουηδία δεν το έβλεπες. Εκεί τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς  τα δίνουμε στους καθηγητές και έρχεται ένα φορτηγό και τα μαζεύει για ανακύκλωση. Φυσικά , αν θέλεις τα κρατάς , αλλά οι περισσότεροι τα επιστρέφουν.

Ποιες διαφορές εντόπισες στον Έλληνα και στον Σουηδό μαθητή;

Ο Έλληνας είναι λίγο πιο τεμπέλης, αν και υπάρχουν καλοί μαθητές κι εδώ κι εκεί. Στη Σουηδία σίγουρα είναι πιο ήσυχοι, σέβονται το χώρο, τον δάσκαλο , τον εαυτό τους και τους άλλους. Σπάνια γίνονται ζημιές.

Σε μια κλίμακα από το 1 ως το 10 (όπου δέκα το άριστα), τι βαθμό θα έβαζες αντίστοιχα στο σουηδικό και στο ελληνικό σχολείο; Ποιο από τα δύο βρίσκεις πιο ενδιαφέρον και αποτελεσματικό;   Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

Στο Σουηδικό θα έβαζα οκτώ, γιατί κι αυτό μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο και στο ελληνικό θα έβαζα τέσσερα. Δεν ξέρω που οφείλεται ότι το ελληνικό υστερεί. Ίσως να ναι θέμα οργάνωσης και χρημάτων ή νοοτροπίας.

Όταν ήρθες σε επαφή με το ελληνικό σχολείο, τι σου έκανε πιο πολύ εντύπωση;  Τι είδες ως θετικό και τι ως αρνητικό;

Πολλά πράγματα που έλειπαν θα έλεγα. Στη Σουηδία είχαμε εστιατόριο στο σχολείο, είχαμε κολυμβητήριο, είχαμε ένα τεράστιο κτήριο γυμναστικής  και πολλά άλλα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, αυτά που ανέφερα έλειπαν.  Στην αρχή δεν υπήρχε κάτι να μου αρέσει.

Αν  σου ζητούσα να κάνεις προτάσεις για να βελτιωθεί το ελληνικό σχολείο , ποια είναι τα τρία πρώτα πράγματα που θα σου ερχόταν στο μυαλό;

Δύσκολο να πω μόνο τρία. Εδώ το νιώθω άδειο το σχολείο. Και μη γελάσετε, αλλά , όταν ήρθα στο Δημοτικό, φοβήθηκα μήπως είναι όπως παλιά που χτυπούσαν τους μαθητές! Το σκέφτηκα κι αυτό! (γέλια)

 Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σου στο εδώ σχολικό περιβάλλον; Έκανες εύκολα φίλους ή ένιωσες άβολα με κάτι; 

  Η προσαρμογή μου εδώ δεν ήταν εύκολη και ήθελα να φύγω. Την πρώτη μέρα με αγνοούσαν κάποια παιδιά και με κορόιδευαν, αλλά δεν έδινα σημασία. Ευτυχώς, ήταν και δυο παιδιά που ήθελαν να γίνουν φίλοι μου, γίναμε φίλοι και είμαστε ακόμα. 

Αν αφήσουμε τα εκπαιδευτικά, τι είναι αυτό που λατρεύεις στην Ελλάδα και τι στη Σουηδία; Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις στη μία και στην άλλη χώρα;

Στην Ελλάδα μ αρέσει το κλίμα, το ότι νιώθω να έχει λιγότερη εγκληματικότητα- στην Κέρκυρα τουλάχιστον. Οι άνθρωποι είναι πιο ζεστοί, αν και υπήρχαν και στη Σουηδία εγκάρδιοι άνθρωποι.. Στη Σουηδία μου άρεζε το σχολείο, η φύση, η αρχιτεκτονική. Η Ελλάδα , αν ήταν χρώμα , θα ήταν μπλε. Η Σουηδία το πράσινο.

Σε βάθος χρόνου που φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ζει; 

Πιστεύω εδώ στην Ελλάδα, αλλά μπορεί και στη Σουηδία, δεν ξέρω ακόμα. 

Μιχάλη, σ ευχαριστούμε πολύ για το ταξίδι.

Κι εγώ ευχαριστώ.